0104762444

 E-mail

Media

 

7 september 2013

Documentaire van Kees Jongkind

‘Mijn wereld stortte op dat moment in’

Arbiter Kevin Blom klautert uit een diep dal na de veelbesproken EK-kwalificatiewedstrijd in Glasgow

ZEIST
Met de strijd om Johan Cruijff Schaal vanavond trapt ook het vaderlandse scheidsrechterskorps af voor een gloednieuwe voetbaljaargang. Voor het eerst in de geschiedenis wordt de arbitrage uitgebreid met een vijfde en zesde man. Aan de vooravond van het seizoen praat scheidsrechter Kevin Blom over het bestormen van de top en het dal waar hij in terecht kwam én uit klauterde. ,,Als ik die vijfde en zesde man destijds bij Schotland – Tsjechië had gehad zou mijn carrière iets anders zijn verlopen.”

DENNIS JANSEN
De vijfde en zesde man, ze bestonden op 3 september 2011 nog niet. Anders was de loopbaan van Kevin Blom vermoedelijk anders gelopen. De scheidsrechter tuinde in het slot van de EK-kwalificatiewedstrijd Schotland – Tsjechië in de schwalbe van Jan Rezek die zich liet vallen in de ‘zestien’. Blom legde de bal onterecht op de stip. ,,Het was toneelspel van die jongen. Hij speelde bewust vals. Als je dat in de kroeg doet, krijg je een stomp op je neus. Ik ben vreselijk in de maling genomen. Bij het zien van de televisiebeelden stortte mijn wereld op dat moment in.”

Blom (39) kreeg de hele Schotse natie over zich heen, want door de (late) 2-2 kon een streep door het EK, terwijl Tsjechië zich wel plaatste. ,,Het besef dat je een land een EK hebt ontnomen, gaat je niet in je kouwe kleren zitten. Ik heb een tijdlang in een dal gezeten. Uiteindelijk heeft dat wel een jaar geduurd,” bekent Blom, bij wie de wind tot die dag vol in de rug bolde. ,,Maar de knop moet om. Tijdens wedstrijden moet je leeg in je kop zijn.”

De geboren Gouwenaar fladderde als een zondagskind de scheidsrechtersladder op. ,,Ik promoveerde elk jaar. Ik had die maanden veel lof gekregen voor de bekerfinale tussen Ajax en Twente en had ook de wedstrijd Arsenal – Udinese, die voortreffelijk verliep, net in mijn kontzak zitten. Ik sprak altijd al veel met Jan Wegereef over het fluiten. Een fantastische collega aan wie ik veel heb gehad. Hij gaf aan dat het snel kan gaan, maar dat je ongetwijfeld tegenslagen krijgt. Dit was er een.”

Van de hemel in de hel. Blom kan zich het weekend in Glasgow minuut voor minuut nog voor de geest halen. ,,In eerste instantie viel het met de reacties wel mee,” haalt hij het dramatische weekend terug. ,,In het stadion kregen we na afloop nog cadeautjes van de Schotse voetbalbond. Speldjes, sjaaltjes. Pas toen we naar buiten liepen, zag ik scheve gezichten. En kreeg ik een sms’je van Mark Wotte, die bij de Schotse voetbalbond werkt. ‘Ik heb vervelend nieuws’, schreef hij. ‘Je zit er helemaal naast. Dit was een onterechte strafschop’. Even later kregen we te horen dat we niet in de stad gingen eten, maar dat het verstandiger was in het hotel te blijven. Op mijn hotelkamer heb ik de dvd van de wedstrijd in mijn laptop gedaan en meteen doorgespoeld naar dat bewuste moment. Dan zie je dat het een schwalbe is en kun je wel door de grond zakken.”

Tijdens het diner kreeg Blom geen hap meer door de keel. ,,En slapen heb ik ook niet gedaan. Echt niet. Je voelt je zo beroerd. Je ligt te malen, te zweten. Probeert naar oplossingen te zoeken. Ik heb ook gevoetbald, getennist. Ik weet wat een sportman doormaakt. Dit voelt als een keiharde nederlaag. De volgende dag op het vliegveld wemelde het van de pers. We moesten een uurtje wachten bij de douane, maar het leken er wel tien. Het enige wat ik dacht was: ‘we moeten weg hier’. Er gaat van alles door je heen. Zal ik het EK missen? En wat betekent dit voor mijn loopbaan?”

Op die laatste vraag kreeg de arbiter geleidelijk aan een pijnlijk antwoord. Twee dagen later hing Pierluigi Collina, de scheidsrechtersbaas van de UEFA, al aan de lijn. ,,Dan is hij eerst de coach. Vraagt hoe het met je gaat. Zegt hij dat hij dit ook heeft meegemaakt. Dat het heel menselijk is. Maar dan komt de mededeling dat ik van de volgende Champions League-wedstrijd zou worden gehaald. Dat is verschrikkelijk. Vergelijk het met een auto-ongeluk dat je hebt meegemaakt. Dan wil je eigenlijk meteen weer in je auto stappen. Die kans kreeg ik nu niet. De neerwaartse spiraal was ingezet. Ook al was ik vol vertrouwen dat ik keihard terug zou komen.”

De KNVB en met name Dick van Egmond en Gijs de Jong hielden vertrouwen in de gevallen kroonprins en in oktober floot hij Twente – PSV, waarbij hij Kevin Strootman de rode kaart toonde na een fikse charge. De Schotse verontwaardiging was amper wegge- ebd of ‘heel’ Eindhoven viel over hem heen. ,,Ik ben na dat duel gevraagd uitleg te geven voor de camera’s over die rode kaart. Dat heb ik niet gedaan, omdat ik dacht dat Fred Rutten ons daar in die catacomben in de rede zou vallen. Ik had geen zin in een scène. Een misrekening. Ik had Joep Schreuder gewoon in mijn kleedkamer moeten ontvangen. Nu ontstond er het beeld van een wegloper. In de beeldvorming is het toen fout gegaan. De rode kaart werd breed uitgemeten. En hoewel ik daarna een goede reeks wedstrijden heb gefloten, merk je wel dat het bergafwaarts ging. Ik zei constant tegen mezelf: door goede wedstrijden te fluiten, dwing je straks weer promotie af.”

In de zomer van 2012 zag Blom voor de televisie collega Björn Kuipers op het EK fluiten en kort na dat toernooi kwam de mededeling dat hij van de elitelijst was geschrapt. ,,Je hebt het gevoel dat je knock-out bent geslagen.”

Steun kreeg Blom vanuit alle hoeken, maar de Alphenaar liep ook tegen teleurstellingen aan. Zo haalde oud-topscheidsrechter Mario van der Ende flink uit naar zijn (voormalige) protegé. ,,Dat vond ik ongepast. Mario is als een leermeester voor me geweest. Ik heb veel aan hem te danken gehad. Ik heb het bijzonder jammer gevonden dat dat zo geëscaleerd is. Zo’n grote scheidsrechter die zich zó negatief over mij uitliet. Ik snapte dat niet. Ik heb hem daarna één keer gezien. We waren heel close, dacht ik. Hij was als een tweede vader voor me. En eigenlijk voelde het toen alsof ik opnieuw een vader kwijt was.”

Vier jaar eerder zakte zijn vader Ben Blom tijdens het hartlopen in elkaar. ,,Een hartstilstand, hij was pas 61. Ik was op weg naar Twente – Willem II toen ik werd gebeld. Drie kwartier later stond ik in het mortuarium in plaats van in een voetbalstadion. Mijn vader en ik bespraken alles. Hij was immers ook scheidsrechter geweest. Ik heb tegen mijn moeder gezegd: we gaan er alles aan doen om hier uit te komen.”

BINNENVETTER
Na dat bewuste weekend van Schotland – Tsjechië zocht Blom zijn heil bij Marco van Gorp, de Rotterdamse haptonoom bij wie veel sporters en artiesten baat hebben. ,,Ik ben een binnenvetter. Je denkt: ik ben stoer en kan het wel aan. Maar je hebt af en toe niet in de gaten hoe kwetsbaar je bent. Om de zoveel tijd krijg je een puzzel in handen die je constant opnieuw moet leggen. Eén keer in de drie maanden zitten we te steggelen met elkaar. En niet alleen over voetbal. Dat zijn prettige gesprekken. Zie het als een soort apk-beurt. Drie jaar was ik niet bij hem geweest, maar toen heb ik het weer opgepakt. Behalve gesprekken die je voert, maakt hij ook je spieren los. Je komt weer in balans. Voelt je energieker. ‘We gaan er alles aan doen om weer terug te komen op die elitelijst’, zei hij. Met het EK in 2016 als doel.”

Hij is realistisch. Björn Kuipers heeft hem gepasseerd en gaat volgende zomer waarschijnlijk naar het WK in Brazilië. ,,Het succes van Björn is natuurlijk ook geweldig voor de Nederlandse arbitrage. Hij heeft een geweldig seizoen achter de rug en daar zijn we allen trots op,” aldus Blom, die weet dat Bas Nijhuis staat te dringen, terwijl Serdar Gözübüyük en Danny Makkelie eraan komen.

,,De kans dat zij de stap maken is groter. Of een EK nog mogelijk is voor mij, weet ik niet. Ik leg me er niet bij neer dat dit het maximale is. Als sportman streef ik naar het hoogste. Die droom van een eindronde heb ik nog niet opgegeven. Ook mijn kansen komen er straks weer aan.”

Vorig seizoen stond hij er weer. ,,Geen gekke dingen gebeurd. Ik heb er een streep onder gezet, kreeg Europa League-wedstrijden in Zweden en Moldavië en in de competitie meteen Ajax – AZ, waarna ik een mooie serie heb kunnen neerzetten. Ik heb er een streep onder gezet. Het gaat nu weer lekker. Ik sta te trappelen en kan niet wachten op de start van het seizoen.”

[Credit] foto Jacqueline de Haas

[Credit] foto REUTERS

‘Je voelt je zo beroerd. Je ligt te malen, te zweten.’

6 oktober 2012
Interview Marco

10 juli 2012
Interview Macro

1 januari 2011
Interview Robert Bouten

1 augustus 2010
Interview Macro

 

3 juli 2010
BN de Stem

“Wat doe jij daar toch elke keer in Rotterdam?” probeerde ik Koos laatst te ontfutselen. Hij keek me even fronsend aan en murmelde wat. “Ehh, gewoon niks eigenlijk.” En hij boog zich weer snel over zijn krant. Ik had natuurlijk kunnen weten, dat hij hier geen antwoord op zou geven, want over duistere zaken praat je niet. Zeker niet met je vrouw. Hij denkt misschien dat ik van niets weet, maar ik heb hem heus wel door. Koos vertrekt regelmatig richting Rotterdam om zichzelf eens lekker te laten afranselen. Ergens op een adresje aan de Mathenesserlaan duikt hij naar binnen om eerst dwars door zijn ziel heen te laten kijken en daarna… wordt hij stevig te grazen genomen door een kerel. Soms wel twee! Ze pakken hem bij zijn nek, springen op zijn rug, sleuren aan zijn armen, sjorren aan zijn ribben en trekken hem aan zijn rugvel het bed af. Totdat hij begint te kraken en om genade smeekt, jaaa dan zijn die kerels pas tevreden! Vervolgens weet Koos niet hoe snel hij de stad uit moet komen terug richting de Welberg. Maar toch doet hij het elke keer weer opnieuw. Hij vindt het gewoon lekker, die smeerlap. Ik zie het door de vingers, want ik weet, Koos voelt er zich goed bij. Blijkbaar geven die kerels hem iets dat ik hem als vrouw nooit zou kunnen geven. Als ik de blauwe plekken en rooie striemen weer op zijn lijf zie, weet ik dat het weer bal is geweest daar in dat zaakje. Vreemd genoeg fietst hij daarna meestal de klinkers uit de straat. Voelt zich herboren, alsof alles weer op zijn plaats zit. Als het hem vandaag lukt om tijdens de proloog een topprestatie neer te zetten, weet ik genoeg. Dan was het weer zover. Ik zie de rekening van de haptonoom wel op de deurmat vallen.

edithmoerenhout@hotmail.com

4 april 2010
Marco van Gorp

1 april 2010
Marco van Gorp

4 december 2009
Intermediair 

Sterrenwichelaars en leggers van tarotkaarten die de top van het bedrijfsleven adviseren bij belangrijke beslissingen. ‘Dat riekt toch sterk naar incompetentie.’

Zonnekoning Lodewijk de XIV was een groot liefhebber van tarot. Koningin Juliana liet zich in de jaren zestig ­ tot afgrijzen van Prins Bernard ­ adviseren door gebedsgenezeres Greet Hofmans. En Deepak Chopra kan niet voor niets vijftigduizend dollar vragen voor een lezing. De populaire spirituele arts hielp naar verluidt Bill Clinton door de Lewinsky-affaire heen en naast docent spiritueel leiderschap aan de universiteiten Harvard en Stanford is hij de persoonlijke coach van menig bestuursvoorzitter. Business en spiritualiteit: het lijkt enorm met elkaar in tegenspraak. Profit en resultaat staan in onze ogen lijnrecht tegenover de aan paragnosten en andere spiritueel begaafden toegedichte zweverigheid.

Enkele weken geleden haalde het overlijden van astroloog Simon Suiker de dagbladen. Niet omdat hij zelf zo bekend was, maar zijn klandizie des te meer. Neelie Kroes zou zich vijftien jaar lang door hem hebben laten adviseren en met hebben gesproken over haar werk als president van Universiteit Nyenrode, haar familie en haar relatie met Bram Peper. Ook Nina Brink, Jan-Dirk Paarlberg en Willem Holleeder zouden tot zijn klantenkring hebben behoord.
Het is lastig echt een vinger achter het verhaal van dit soort spirituele coaches en hun klanten te krijgen. De astrologen, paragnosten, haptonomen en spiritueel coaches zelf zwijgen over hun clientèle. Die op haar beurt liever niet vertelt dat ze advies krijgt via de sterren, vanwege de mogelijke repressies. De Amerikaanse designer Donna Karan bijvoorbeeld kreeg van haar bedrijf een zwijgplicht opgelegd nadat zij bekendmaakte zich bij haar beslissingen te laten leiden door Chopra.
Energetisch duwtje

In een piepkleine praktijk aan de Haagse Mauritskade ontvangt Tess Kuling ­ naar eigen zeggen helderhorend, helderziend, helderruikend en heldervoelend ­mensen met ‘grote vragen’. De huisparagnost van Harry Mens heeft sprekende bruine ogen en draagt een spijkerbroek en felgroene trui. In verkiezingstijd vragen politici haar advies over de te voeren campagne en of ze in de Kamer komen, beweert ze.

Voor een boer pendelt ze de melkprijs en laatst belde een hoge rechter van het Internationaal Gerechtshof haar nog ­ hij was bezig met een zaak over chemische wapens en wilde een afspraak. Kuling: ‘Ik was als de dood dat ik moest gaan pendelen waar gevaarlijke bommen lagen, maar gelukkig wilde hij weten of hij een huis in Den Haag moest kopen.’ En onlangs vroeg een ‘gevierd zakenman’ haar of hij er goed aan deed met drie partners een joint venture aan te gaan. Er was 2,7 miljoen euro mee gemoeid. ‘Ik voelde een chemische disbalans bij een van hen. Rookt of drinkt hij bovenmatig, vroeg ik. Ik kan niet meteen zeggen: die man is alcoholist. Maar het bleek uiteindelijk wel zo te zijn.’
Het is heel simpel te verklaren waarom mensen haar opzoeken, zegt ze. ‘Succesvolle mensen voelen zelf goed aan waar ze energie in moeten steken, maar zoeken bevestiging. Ze willen weten of ze het goed doen. Ik kan ze dat energetische duwtje in de rug geven doordat ik met mijn gave dingen zie waar ze zelf niet bij kunnen.’

Die behoefte aan zekerheid is goed te verklaren, denkt Ber Damen, directeur van Berenschot HRM. In een wereld die groter en complexer wordt en snel verandert, zijn de keuzemogelijkheden eindeloos. ‘Wat vandaag waar is, is morgen weer anders. Daar word je onzeker van.’ Damen deed onlangs een onderzoek naar leiderschap en motivatie, waaruit blijkt dat managers ­ naarmate ze hoger in de hiërarchie komen ­ meer behoefte hebben aan feedback, terwijl ze juist dan minder vaak te horen krijgen wat men van ze vindt. Damen: ‘Als je goed bent, consulteer je daarvoor regelmatig een onafhankelijke derde. Een goed gesprek over jezelf leidt vaak tot nieuwe inzichten.’ Hoewel hij zelf een psycholoog zou adviseren, ‘vanwege de wetenschappelijke basis’, kan hij het zich wel voorstellen dat managers zich wenden tot het alternatieve circuit om tegen iemand aan te kunnen praten. Maar: ‘Als je bij belangrijke beslissingen vaart op wat er in de sterren staat, plaats ik daar mijn vraagtekens bij. Dat riekt toch sterk naar incompetentie.’

Gat in je lijf

‘Je bent zelf verantwoordelijk voor je beslissingen, maar iemand kan je op weg helpen. Veel antwoorden zitten in jezelf, maar een paragnost haalt ze naar boven.’ David Rietman, vijfendertig en eigenaar van twee kledingbedrijven, kwam voor het eerst in aanraking met een paragnost via zijn voormalige partner. ‘Ik vond het nogal zweverig, maar als een totale onbekende precies vertelt wat voor ontwikkelingen je doormaakt en voor welke dilemma’s je staat, dan ga je toch nadenken.’

Sindsdien komt hij regelmatig bij Tess Kuling. Om te bespreken hoe hij om kan gaan met tegenslagen en hoe hij vertrouwen houdt als er eens een keer iets misgaat. Nu hij op het punt staat een deel van zijn bedrijfsactiviteiten te fuseren met een concurrent, is het contact extra intensief. Met Kuling bespreekt hij of de fusie kan werken. Of het haalbaar is. ‘Tess zegt dan: Let op, die persoon is zo en zo en jij bent zo. Als je dat samenvoegt is een en een drie.’ Door het contact met paragnosten (Kuling is niet de enige die hij consulteert) heeft hij voor paden gekozen die hij zonder hun inzicht niet had durven bewandelen: ‘Ik sta dichter bij mijn gevoel en daardoor ben ik een betere zakenman geworden.’
Het hadden de woorden kunnen zijn van Paul Joosten (42). Vijf jaar geleden ging hij voor het eerst naar haptonoom Marco van Gorp van Gezond Management, het voormalige instituut van Ted Troost die in de jaren tachtig landelijk bekendheid kreeg door de begeleiding van topsporters als Ruud Gullit en Marco van Basten. Na een snelle carrière gaf Joosten als commercieel directeur bij Business Objects leiding aan een verkoopteam van 25 mensen en was hij verantwoordelijk voor tientallen miljoenen euro’s. En hij moest wel eens besluiten doorvoeren waar hij zelf niet achterstond: mensen ontslaan of variabele beloningen niet toekennen. ‘Het helpt om de dingen waar je tegenaan loopt, bespreekbaar te maken. Met de mensen onder je kan dat niet en als je het bespreekt met gelijkgestemden uit andere bedrijven, voel je er niets bij. Het voordeel van haptonomie boven een mental coach ­ ook die heb ik gehad ­ is de combinatie van praten en aanraken. Marco laat voelen waar de problemen zitten. Hij kan zeggen: Ik zie een heel gat in je lijf. Ik zie helemaal niets, zeg ik dan. Wat bleek? Een persoon met wie ik een samenwerking wilde aangaan, vrat letterlijk energie. Ik twijfelde al, maar dit was de bevestiging die ik nodig had.’

De nieuwe leider
Aan houding en beweging kun je van alles aflezen wat je met woorden niet zult horen, volgens Van Gorp. Hij ziet het als zijn missie managers een betere balans te laten ervaren tussen ratio en gevoel. In plaats van over alles na te denken, alles vast te leggen en te controleren, zouden ze eens wat vaker beslissingen moeten nemen met hun intuïtie. ‘Leven vanuit je kracht’, noemt hij het. Zweverig? Welnee, vindt Van Gorp: ‘Als je met een auto door een smal straatje rijdt, weet je feilloos in te schatten hoe breed het is. Een lepel breng je zonder na te denken rechtstreeks naar je mond. Waarom kunnen we, als het om voorwerpen gaat, wel op ons gevoel afgaan en met mensen niet? Communicatie tussen twee mensen bestaat maar voor tien procent uit de echte boodschap, de rest is gevoel. Een goede manager stapt in het systeem van de ander.’ Hij geeft nog een voorbeeld: ‘Als je met een vriend een boswandeling maakt en je loopt dezelfde pas, dan geeft dat energie. Als het niet zo is, word je doodmoe.’
Grote bedrijven als Microsoft vonden al jaren geleden de weg naar Gezond Management en nog dagelijks heeft Van Gorp nieuwe klanten. Laatst nog de Raad van Bestuur van een groot mediaconcern: ‘Op de behandeltafel waren het net Amsterdamse paaltjes, maar na behandeling voelden ze zich als een jong ventje. Later hoorde ik van medewerkers dat ze de gangen van het bedrijf door waren gelopen en zomaar bij willekeurige medewerkers waren binnengestapt voor een praatje. Dat deden ze daarvoor nooit. Wat is er met ze gebeurd, vroegen ze mij. Ik open alleen hun ogen, zeg ik dan. Mensen zijn teveel naar binnen gericht.’
Professor Gerrit Broekstra, gepensioneerd hoogleraar bedrijfskunde aan zowel Nyenrode als de Erasmus Universiteit en mede-auteur van het boek Spiritualiteit en leiderschap dat binnenkort verschijnt, is niet bekend met haptonomie, maar de kern van zijn boodschap is hetzelfde. Nieuwe organisatiedoelstellingen als creativiteit en innovatie kun je alleen bereiken met een nieuw soort leider. Iemand die aandacht heeft voor anderen en beslissingen neemt vanuit zijn hart. ‘Op congressen vraag ik vaak aan managers wie ze een goede leider vinden. Ze noemen altijd Martin Luther King, Ghandi of de Dalai Lama. Nooit hun eigen bestuursvoorzitter. Over het algemeen zijn we niet zo tevreden over de huidige managers, die vooral zichzelf verrijken. Er is wantrouwen en organisaties slagen er niet in zin te geven aan het werk.’ Hij is niet blij met de zoektocht van managers in wat hij ‘de duistere spelonken van de spiritualiteit’ noemt, wel is het voor hem een bevestiging dat ze blijkbaar een nieuw pad zoeken. Hij heeft wel een idee waar ze het moeten zoeken: ‘Iedereen moet gaan mediteren: op zoek naar zichzelf.’

Waarschuwing
Ik besluit de proef op de som te nemen en vraag Tess Kuling tarotkaarten voor me te leggen. ‘Ik heb gevraagd wat het belangrijkste is voor jou om te weten,’ begint ze. Kuling sluit haar ogen als ze haar hand op de kaarten legt. Er is recent iets veranderd in mijn werk. Goed gezien, zeg ik. Ruim een jaar geleden ben ik van een commerciële functie overgestapt naar de journalistiek en werk ik op de redactie van Intermediair. De stap is goed voor me geweest, bevestigt ze. Dan: Is er sprake is van een conflict in mijn relatie? De kaarten wijzen erop dat we uit elkaar groeien. Het proces is al in gang gezet en we zullen eindigen op twee bergen, communiceren zal bijna onmogelijk zijn. Tot ik ‘een ander’ ontmoet. Hé, dit is niet de bedoeling. Ik voel protest. Kuling oppert: ‘Misschien is het een waarschuwing?’ Ja, nogal wiedes. Voor elk werkend stel is dit een valkuil. ‘Mail me maar als je hem ontmoet,’ zegt Kuling. Dat zal ik zeker doen, zeg ik bij het afscheid. Natuurlijk ga ik nooit mailen, want helemaal niets wijst op ook maar een miniem barstje in mijn relatie! En ach, wat geloof ik eigenlijk van deze zweverige toestand? Toch houdt het me dagen bezig: het is moeilijk een advies vanuit de kosmos te negeren. Zou dat bij topmanagers ook zo werken?

12 juni 2009
Marco van Gorp

1 oktober 2008
10 vragen aan Marco van Gorp

 

21 januari 2009
Ted Troost

1 mei 2004
Goudsche Courant

Paarden vormen een natuurlijke brug tussen het oorspronkelijke ritme van vrijheid en ons hedendaagse bestaan. Door hun manier van zijn, bieden paarden ons onvoorwaardelijk de mogelijkheid om dichter bij ons bestaansrecht te komen. Op basis van werderzijds respect en affectie leidt samenspel tot eenheid.

GENIET!

Voor meer informatie over hoe ik te werk ga met paard en berijder kunt u contact opnemen met Gezond Management te Rotterdam of alvast een kijkje in de keuken nemen, door de powerpoint presentatie te bekijken van mijn eerste ontmoeting met het paard Jacques. Ik had die dag in Haastrecht het geluk dat er toevallig een nieuwsgierige amateurfotograaf, Manuel Meewezen, aanwezig was. Hij heeft er een boeiend en vooral voor zichzelf sprekend beeldend verhaal van gemaakt.

Veel kijkplezier, en wie weet tot ziens,

Marco van Gorp

Terug