Opgroeien
Het grote loslaten
Binnen de opvoeding van onze kinderen blijft waarnemen, in contact zijn en op de juiste manier betrokken zijn essentieel. Maar hoe vang je als ouder de juiste signalen op? Wat vertelt een huilbaby nu echt? Of hoe blijf je goed in contact met kinderen in de puberteit? Hoe verloopt de ontwikkeling van uw kind op school? Iedere fase kent zijn eigen spelregels en manier van aanpak. Wij zijn gespecialiseerd in benaderingswijzen voor elke fase, om jouw kind(eren) en eventueel ook jezelf hierin te begeleiden.
Lees hieronder meer over persoonlijke ervaringen
Ouders: Niels zat al een tijd niet lekker in zijn vel. Vooral door school. Hij voelde zich niet gezien en erkend in wie hij was. Vooral het moeten doen zoals de rest het doet. En dat is niet iets wat Niels zomaar doet. Niels ervaart de wereld om hem heen zeer intens en op zijn eigen wijze. Hierin werd hij steeds weer afwijzend benaderd. Hij voelde zich vaak beperkt en afgewezen, waardoor hij zichzelf is gaan beschermen om niet steeds opnieuw gekwetst te worden. Het maakte hem onzeker. We merkten dat er over praten er niet voor zorgde dat hij beter in zijn vel ging zitten. Dit betekende namelijk wederom teveel met zijn hoofd bezig zijn en hadden het gevoel dat we een andere ingang moesten vinden.
De vader van Niels had zelf door eerdere behandelingen bij Marco van Gorp mogen ervaren hoe je je letterlijk en figuurlijk beter in je vel kan komen door de benaderingswijze van Gezond Management. Hij heeft Marco gebeld en gevraagd of het ook Niels zou kunnen helpen. Zo zijn we bij Dewi van der Roest terecht gekomen. Niels vindt het een feestje om naar Dewi te gaan. Ze hebben ook veel lol samen. Hij is blijer geworden en meer open. Voor Niels is het fijn om bij Dewi te ervaren dat hij wordt geaccepteerd en gewoon mag zijn wie hij is.
Dewi: Als ik denk aan Niels, dan verschijnt er een glimlach op mijn gezicht. Waarom? Omdat Niels Niels is. Omdat hij leuk is. Omdat hij uniek is. Omdat hij is wie hij is en in mijn ogen is dat prima. Helaas voelt Niels zich niet altijd begrepen. Dat maakt hem onzeker en daardoor gedraagt hij zich af en toe wat anders. Anders dan anders; anders dan ‘gewenst’. Dat vindt men. Daar heeft men moeite mee. Men vindt Niels dan moeilijk. Maar wat als Niels gewoon zou mogen zijn wie hij is? Wat als de kaders van zijn belevingswereld gewoon helder kunnen zijn voor hem? Wat als hij gewoon de veiligheid en het vertrouwen mag voelen binnen deze kaders en de persoon wie hij is? Misschien hoeft hij zich dan ook niet onzeker te gaan voelen en zich anders te gaan gedragen… En ik? Ik zie Niels het liefste gewoon zoals hij is en niet zoals anderen willen dat hij is… Ik kijk nu alweer uit naar mijn volgende ontmoeting met hem!